1.  உலகத் தொழிலனைத்தும் உவந்து செய்வோம்!

அன்பு நண்பர்களே!

வணக்கம்! இந்தக் கட்டுரைத் தொடரின் மூலம் உங்களையெல்லாம் சந்திப்பதில் பெரு மகிழ்வு கொள்கின்றேன்!!.

“ஆயுதம் செய்வோம் நல்ல காகிதம் செய்வோம்

ஆலைகள் வைப்போம் கல்விச் சாலைகள் வைப்போம்

சந்திர மண்டலத்தியல் கண்டு தெளிவோம்

சந்தி தெருப் பெருக்கும் சாத்திரம் கற்போம்

காவியம் செய்வோம் நல்ல காடு வளர்ப்போம்

கலை வளர்ப்போம் கொல்லருலை வளர்ப்போம்

ஓவியம் செய்வோம் நல்ல ஊசிகள் செய்வோம்

உலகத் தொழிலனைத்தும் உவந்து செய்வோம்

…… என்றான் பாரதி!

பாரதி ஒரு உன்னதமான யுகக் கவிஞன். அவன் ஒரு நேர்மறைச் சிந்தனையாளன். இந்த நாடு எப்படியெல்லாம் இருக்க வேண்டும் என்று கனவு கண்டவன். தனது மக்கள் எப்படியெல்லாம் ஆனந்தமாய் வாழ வேண்டும் என்று ஆசைப்பட்டவன். மொத்தத்தில் அவன் ஒரு பேராசைக் காரன்.

ஆனால் என்ன செய்வது? அவனோடு பிறந்த இந்தியர்களாகிய நமக்கு அவனுடைய ஆசையில் ஆயிரத்தில் ஒரு பங்கு, இல்லையில்லை லட்சத்தில் ஒரு பங்கு கூட இல்லையே!. அதுதான் நமது இன்றைய நிலைக்குக் காரணம்.  அவனுடைய பல்வேறு கனவுகளும் நனவாகி உள்ளது. ஒரு நேர்மறைச் சிந்தனை எப்படி செயல்பாட்டுக்கு ஆதரவாக சூழ்நிலைகளை உருவாக்கி அந்தச் செயலை, கனவை நனவாக்கும் என்பது பற்றி பிறகு பார்ப்போம்.

கல்விச் சாலைகள் வைத்தோம்….. கொல்லருலை வளர்த்தோமா?

சந்திரமண்டலத்தியல் கண்டு தெளிந்தோம்…. சந்தி தெருப் பெருக்கும் சாத்திரம் கற்றோமா?

காவியம் செய்தோம்…. காடு வளர்த்தோமா?

ஓவீயம் செய்தோம்…. நல்ல ஊசிகள் செய்தோமா?

என்றால் பல்வேறு துறைகளில் நாம் பின் தங்கி விட்டோம் என்று சொல்வதை விட அவற்றை நாம் நினைத்துக் கூடப் பார்க்கவில்லை என்பதுதான் உண்மை.

நமது கல்வித் திட்டமானது ஆங்கிலேயர்களால் வடிவமைக்கப் பட்டது என்பதை அறிவீர்கள் என்று எண்ணுகின்றேன். மெக்காலே கல்வித் திட்டம் என்பது அதன் பெயர். இது பற்றி விரிவாகப் பின்னர் பார்ப்போம். இப்போதைக்கு இந்தக் கல்வித் திட்டத்தின் முக்கிய நோக்கமாக என்ன இருந்தது என்பதைப் பார்ப்போம். ஆங்கிலேயர்கள் நாடு பிடிக்க வந்தவர்கள். பிற நாடுகளின் செல்வத்தை கவர்ந்து செல்ல வந்தவர்கள். அவர்களுக்கு இந்த நாட்டின் மீது அதன் வருங்காலத்தின் மீது, இந்த நாட்டின் இளைய சமுதாயத்தின் மீது எந்தவொரு அக்கறையும் இருந்திருக்க நியாயமில்லை. அவர்களின் நோக்கமெல்லாம் இந்த நாட்டை அதிக எதிர்ப்பு இல்லாமல், புரட்சிகள் வெடிக்காமல் பரிபாலனம் செய்ய வேண்டுமென்பது மட்டுமே! இதற்கு அவர்களுக்கு ஒரு சரியான வலிமை வாய்ந்த  நிர்வாக இயந்திரம் தேவைப்பட்டது. அதற்கான எல்லா சட்டதிட்டங்களோடு அரசு இயந்திரத்தை உருவாக்கினார்கள். இந்த இயந்திரத்தை இயக்குவதற்கு அதிகம் சுயசிந்தனையில்லாத, சொன்னதைச் செய்யக்கூடிய ஏவலாட்கள் இருந்தால் போதும் என்பதைக் கருத்தில் கொண்டு ஒரு கல்வித்திட்டத்தை வகுத்தார்கள்.

அது மட்டுமல்லாது, அரசாங்கமே அனைத்துப் பணிகளையும் மேற்கொள்ளும், அரசாங்கமே உங்கள் ஊர், உங்கள் ஊரின் பாதுகாப்பு, உங்கள் சாலைகள், உங்கள் குளங்கள், கண்மாய்கள் என அனைத்தையும் பார்த்துக் கொள்ளும், நீங்கள் யாரும் எந்தவொரு பொதுக் காரியமும் செய்ய வேண்டாம் என்று சொல்லி விட்டார்கள். மேலும், இதற்காக அரசாங்கத்தில் வேலை வாய்ப்புகள் உருவாக்கப்படுகின்றது. அதில் சேர்ந்தால் 8 மணி நேர வேலை, கை நிறையச் சம்பளம், 60 வயதில் ஓய்வு, அதன் பிறகு ஓய்வூதியம் என்று ஆசை காட்டினார்கள். இதனால் மக்களிடம் எதற்காக நாம் சிரமப்பட வேண்டும். எதற்காக நாம் தொழில் செய்து கஷ்டப் பட வேண்டும், அரசாங்க உத்யோகத்தில் சேர்ந்து விட்டால் நிம்மதியாக வாழ்க்கையை ஓட்டலாமே என்ற எண்ணம் மேலோங்கியது.

இதனால்தான், இன்றும் நம் மக்கள் அரைக்காசு உத்தியோகமுன்னாலும் அரசாங்க உத்தியோகம்; கால் காசு உத்தியோகமுன்னாலும் கவர்ன்மெண்டு உத்தியோகம் என்று சொல்லிக் கொண்டிருக்கின்றார்கள் இதை முழுவதுமாக ஒப்புக் கொள்ள உங்களில் ஒரு சிலருக்கு தயக்கமிருக்கலாம். எதிர் கருத்துக்களும் இருக்கலாம். அவ்வாறு இருந்தால் எனது மின்னஞ்சலுக்கு எழுதுங்கள். உங்கள் கருத்துக்களுக்கும் மதிப்பளிக்கின்றேன். எனினும் எனது கருத்துக்கு வலுச் சேர்க்க ஒரு சின்ன நிகழ்வை இங்கே விவரிக்க விரும்புகின்றேன்.

ஒரு பொறியியல் கல்லூரி. அங்கே ஒரு நிகழ்ச்சியில் பேசுவதற்காகச் சென்றிருந்தேன். நூற்றுக்கும் மேற்பட்ட மாணவ, மாணவிகள் கூடியிருந்தனர். அவர்களிடம் உங்களின் லட்சியம் என்ன? ‘கோல்’ என்ன என்று கேட்டேன். ஒரு விதமான அமைதி நிலவியது. யாரும் பதில் தர முன்வரவில்லை. பெரும்பான்மை மாணவர்களுக்கு குறிப்பிட்டுச் சொல்லும்படியான லட்சியம் இல்லை என்பதுதான் உண்மை. அது பற்றி இன்னும் சற்றே அழுத்திக் கேட்ட பின்னர் ஒரு மாணவன் எழுந்து ஒரு நல்ல வேலையில் சேர வேண்டும் என்றார். பிறிதொருவர் வளாக நேர்முகத்  (Campus Interview) தேர்விலேயே ஒரு நல்ல நிறுவனத்தில் நல்ல வேலையில் சேர்ந்துவிட வேண்டும் என்றார்.

நல்ல வேலை என்றால் என்ன? எது நல்ல வேலை? அதற்கு என்ன வரையறை-அடையாளங்கள் என்று கேட்டேன். மீண்டும் ஒரு அமைதி. அப்போது ஒரு மாணவி எழுந்து நல்ல வேலைக்கு அடையாளம் “LOW WORK – HIGH SALARY” அதாவது குறைவான வேலை – கை நிறையச் சம்பளம் என்றார். நான் சிரித்து விட்டு “கடவுளுக்கு நன்றி சொல்வோம் – இந்தப் பெண் நல்ல வேளையாக “NO WORK’ என்று கேட்கவில்லை ‘LOW WORK’ என்று கேட்டுள்ளார் என்றேன். தொடர்ந்து அப்படி ஒரு வேலை இருக்கிறதா? அதை யார்தருவார்கள் என்று கேட்டேன். அந்தப் பெண் அதற்கும் ஒரு பதில் வைத்திருந்தார். அரசாங்கத்தில் தருவார்கள் என்று தயங்காமல் சொன்னார். இதுதான் இன்றைய இளைஞர்களில் பெரும்பான்மையானோரது விருப்பம். அதுமட்டுமல்ல பெரும்பான்மைப் பெற்றோர்களின் விருப்பமும் அதுவே.

ஒரு இளைஞன்/இளைஞி படிப்பு முடிந்தவுடன் தன் பெற்றோரிடம் சென்று நான் சொந்தமாகத் தொழில் தொடங்கலாம் என்றிருக்கின்றேன் என்று சொன்னால் எத்தனை பெற்றோர்கள் அதை ஏற்றுக் கொண்டு அவர்களை ஊக்கப்படுத்துகின்றார்கள். அதெல்லாம், நமக்கெதுக்குப்பா, பேசாமல் ஒரு வேலையில் சேர்ந்துவிடு, நிம்மதியாக இருக்கலாம் என்று சொல்லும் பெற்றோர்களே அதிகம். அதைக் கூட விட்டு விடலாம். பெண்ணுக்குத் திருமணம் என்று வரும்போது எத்தனை பெற்றோர்கள் சொந்தத் தொழில் செய்யும் மாப்பிள்ளையைத் தேர்ந்தெடுக்கின்றார்கள்? ஒரு “நல்ல வேலை” யில் இருக்கும் பையனைத்தானே தேர்ந்தெடுக்கின்றார்கள்?

என்ன வாசகர்களே! உங்களுக்கும் திருமணம் கை கூடுமா? பெண் கிடைக்குமா? என்று பயம் வந்து விட்டதா? பயப்படாதீர்கள். அடுத்த இதழில் சந்திப்போம்.

                                -கேஆர்ஜி

                                krg@aathmaacademy.com

Management lessons from AAP’s showing

Management lessons from AAP’s showing
In each and every event and situation there is a lesson to be learnt. We only miss that very often. If we are willing and be prepared to learn then we can always connect the events or the outcomes with the Management Principles. But, even the so called Geniuses miss this. Take for example the Film 'Ravanan' by Manirathnam. Why it failed? Whereas he was very successful in 'Thalapathi'. Why? Thalapathi is the story of Karnan and Dhuriyothanan. He just narrated the story as in the Epics. It received the acceptance of the Society. He just utilized the Strength of that Epic and the strength of that Character "KARNAN".

Ravanan is the story of Ramayana. This nation believed in that epic for centuries together and the respect they have for Sita and Rama is some thing great. In such a circumstances if he is going to portrait Sita loves Ravana - do you think that the people will agree that? There may be difference of opinion about the 'Agnipravesh'. I do agree that Rama demanding an 'Agnipravesh' by Sita is unacceptable in today's parlance. But, still lakhs and lakhs of people take Ramayana and its versus as watchword. So, trying to change the belief of the people proved him costlier.

Coming to the strength of Aishwarya - her beauty, did he materialize that? He has missed the chance even in the film 'Iruvar'. But whereas the film 'Jeans' en-cashed it. Maniratnam is not an ordinary Director. He is a Management Graduate and he knows about 'SWOT' analysis. In spite of that he has not paid much attention to that aspect.

To conclude, Management Lessons are there every where. Many a times we miss it first and then realize that mistake by that time it is too late and too costlier. -KRG

Management lessons from AAP’s showing

Management lessons from AAP’s showing
In each and every event and situation there is a lesson to be learnt. We only miss that very often. If we are willing and be prepared to learn then we can always connect the events or the outcomes with the Management Principles. But, even the so called Geniuses miss this. Take for example the Film 'Ravanan' by Manirathnam. Why it failed? Whereas he was very successful in 'Thalapathi'. Why? Thalapathi is the story of Karnan and Dhuriyothanan. He just narrated the story as in the Epics. It received the acceptance of the Society. He just utilized the Strength of that Epic and the strength of that Character "KARNAN".

Ravanan is the story of Ramayana. This nation believed in that epic for centuries together and the respect they have for Sita and Rama is some thing great. In such a circumstances if he is going to portrait Sita loves Ravana - do you think that the people will agree that? There may be difference of opinion about the 'Agnipravesh'. I do agree that Rama demanding an 'Agnipravesh' by Sita is unacceptable in today's parlance. But, still lakhs and lakhs of people take Ramayana and its versus as watchword. So, trying to change the belief of the people proved him costlier.

Coming to the strength of Aishwarya - her beauty, did he materialize that? He has missed the chance even in the film 'Iruvar'. But whereas the film 'Jeans' en-cashed it. Maniratnam is not an ordinary Director. He is a Management Graduate and he knows about 'SWOT' analysis. In spite of that he has not paid much attention to that aspect.

To conclude, Management Lessons are there every where. Many a times we miss it first and then realize that mistake by that time it is too late and too costlier. -KRG

Dharmaraj - The Teacher who shaped me

Dharmaraj - A school teacher in a sleepy village called "Nerkuppai" in Sivagangai District of Tamilnadu. True to his name he was a "Vallal".

In 1967, I studied  VI Standard at Sathappa Government High School at this village. Mr.Dharmaraj was my class teacher. Always on a  Pure glittering White and White Khadi attire. The white dress really brought a Charisma and personality to him for this otherwise a Dark Complexioned person. He used to be very perfect and strict in all his acts, & thoughts.

He lived a very simple, bachelors life. To my knowledge he didn't got married even after I left the school. He had his ailing mother, somewhere near Tiruppur. We do not know whether he visited his mother regularly. He used to send a Money order every month that we know. But, we  never had a chance to say, Dharmaraj Sir is absent or on leave even for a single day.

He used to have 14 sets of Dress. 7 sets for one week and another 7 sets for the next week. Every Sunday he will wash the clothes by himself and put Starch (Kanji) and then press it by an Indigenous Iron Box. i.e: A Brass Sombu (Pot) with boiling water is his Iron Box.  Each set of dress is coded with the first letter of the day in Tamil. i.e: Thingal - Thi, Sevvay - Se like this. He will wear the dress according to this code. We used to sit in the front row and he had a habit of teaching in the class be standing near the front desk. We used to lift his shirt corner and check the codes. We never had an opportunity to see a different code on a different day.

Even though, the School started at 9.00 a.m he will ask his students to come at 8.00 a.m. or 8.30 a.m. This time is utilised for creating a Garden in front of the Class Room. A beautiful garden was maintained by us and we won the appreciation, award etc. when the C.E.O visited our school. He will divide the students into a few groups and each group will be made responsible for one activity such as cleaning the class room,  Providing drinking water, maintaining the garden, promoting culture and conducting programmes and academic activities.

He is a very good play writer and I have acted on 3 Plays written by him. He is true follower of Mahatma Gandhi. He will insist for Uniformity in everything. Not only in our dress, but even on the note books and the Covers. During that period putting a colored pictorial label on the Note books was a crazy one. Once my brother sent me two dozens of  labels with beautiful pictures. I affixed the same on my Exercise note book and submitted. He called me and asked me to remove it and follow the general practice of putting a Square white paper as a label. When I hesitated to do that, he explained an event that happened in Mahatma's life. When a small girl asked Bapuji, Will you wear a Shirt if I offer it to you, Gandhi replied enthusiastically, that if you can offer 30 Crores Shirts, i.e: to the entire population of the then India, he is willing to wear it. Likewise, if you can give this colored label to all the 32 students in the class, then he is acceptable for the colour label, otherwise, I have to follow the general rule.

He wrote, few plays on "Tiruppur Kumaran", "Samrat Ashoka" and "Pandit Jawaharlal Nehru". I acted on lead roles in all the three plays. My friend M.Nachiappan who is a leading Surgeon today has acted as Tiruppur Kumaran. He gave us confidence to face the audience, he taught us the oratorical skills.

He is very kind natured but at the same time very strict disciplinarian. At that time the School Special Fees will be around Rs.12/- or so. I do not remember exactly. At least half a dozen students in my class were very poor and invariably they will not pay the fees in time. So, a circular will be issued by the office and it will be brought to the Class room by a Peon - Chinnaiah. If the circular comes during the class hour of Dharmaraj Sir, he will not read out the names. Instead, he will take out a paper and note down the names. The next day the circular will not have the names of these students. He will pay the money for those students.

He used to have food only at the "Udupi - Krishna Iyer Hotel" the only hotel at the Village. Whenever, my mother goes out station for a marriage or for some functions, I used to go to that hotel for taking Lunch. Since, the lunch time in the School is the same for us, we will be having lunch at the same time. In all these occassions, Dharmaraj Sir never allowed me to pay my bill. Even before his telling the server, the server himself will refuse to collect the money. This continued even after I passed out of his class.

I still feel that many of my skills, habits and qualities are formed with his influence. I owe a lot to him. I am proud of recalling the fond memories of Dharmaraj sir on the occasion of Teacher's day. I have no contacts with him now and I do not know about his whereabouts. If any one has got any information about him, please pass it on to me.

                                                                                    KR.GNANASAMBANDAN.

Corporate Social Responsibility (CSR) and Nagarathar's Dharmam!

வர்த்தக நிறுவனங்களின் சமுதாய பொறுப்பு:
     CSR  இந்த சொல் இப்போதெல்லாம் நிறையவே அடிபடத்தொடங்கிவிட்டது. இலாபத்திற்காகவே நடத்தப்படும் இன்றைய நிறுவனங்கள் பெருமையாக சொல்லிகொள்ளும் விஷயம் "கார்போராத் சோஷியல் ரெச்போன்சிபிளிட்டி". திரு. எஸ். குருமூர்த்தி அவர்கள் தனது மார்க்ஸ் டு மார்க்கெட் என்ற புத்தகத்தில் சொல்லியிருப்பது போல கம்யூனிசத்திற்கும் முதலாளித்துவக் கொள்கைக்கும் பெரிய அளவு வித்தியாசமில்லை. இரண்டுக்குமே பொருள் சார்ந்த (materialistic ) வாழ்க்கைதான் முக்கியமே தவிர அருள் சார், ஆன்மீக வாழ்க்கை பெரிதல்ல. இலாபத்தையே மையமாகக் கொண்டு, நுகர்வுக் கலாசாரத்தைதான் இரண்டு தத்துவங்களுமே போதித்தன. ஒரே வித்தியாசம் கம்யூனிசம் எல்லோருக்கும் சமமாக பிரித்துக்கொண்டு எல்லோரும் அனுபவிக்கவேண்டும் என்றது. முதலாளித்துவமோ தனி நபர் அனுபவிக்கலாமென்றது.

இரண்டு ததுவங்களுக்குமே கடவுள் நம்பிகையோ, மறுபிறவியில் நம்பிக்கையோ கிடையாது. தனி மனிதனின் நுகர்வுக்காக படைக்கப்பட்டதல்ல உலகம்  என்ற இந்துமத கொள்கை பற்றி இவர்கள் அறிந்திருக்கவில்லை. இப்போது இந்தியாவில் பரவி வரும் புதிய பொருளாதாரக் கொள்கை இந்த முதலாளித்துவக் கொள்கை சார்ந்ததாகத்தான் உள்ளது. அதனால்தான், முகேஷ் அம்பானி 4000 கோடியில் வீடு கட்டுகின்றார்.  அவரும் அவருடைய குடும்பமும் சேர்ந்து 5 நபர்கள். ஆனால் அவர்களுக்காக அந்த வீட்டில் அறுநூறு பேருக்கு மேல் வேலை ஆட்கள். இதுதான் நுகர்வுக் கலாசாரம்.

ஆனால் சைவ மதத்தில் வந்த நகரத்தார் சமுதாயமோ இதை நன்கு அறிந்துவைத்திருந்தது. நகரத்தார்கள் எவ்வளவுதான் சொத்து வைத்திருந்தாலும் ஒரு கட்டுக்குள்தான் வாழ்வார்களே தவிர ஊதாரித்தனம் செய்ய மாட்டார்கள். ஒரு அளவுக்கு மேல் வரும் சொத்தை கோயிலுக்கும், கல்விக்கும் கொடுப்பார்களே  தவிர ஆடம்பரச் செலவு செய்யமாட்டார்கள்.
செட்டி நாட்டு தொண்ணூற்று ஆறு ஊர்களில் உள்ள கோயில்களுக்கு மட்டுமல்லாது, இந்தியா முழுவதும்  உள்ள கோயில்களுக்கும் செய்துள்ளார்கள். இந்த ஊர்களில் மட்டுமல்லாது, மதுரை, திருச்சி, சிதம்பரம், சென்னை போன்ற எல்லா ஊர்களிலும் கல்விச்சாலைகள் பல்கலை கழகங்கள் ஆரம்பித்து உள்ளார்கள். ஆனால் ஆண்டு இதை தர்மம் என்றுதான் செய்தார்களே தவிர இந்த சி எஸ் ஆர் எல்லாம் அவர்களுக்கு தெரியாது. வாழ்க நகரத்தார் சமுதாயம். வளர்க அவர்தம் நற்பணி.

Deemed Universities - What is the problem?

நிகர் நிலை பல்கலைகழகம் - என்ன பிரச்சினை?
மதுரை தியாகராஜர் கல்லூரியும் கோவை பி எஸ் ஜி  கல்லூரியும் நிகர் நிலை பல்கலைகழகமாக மாறுவதற்கு ஏன் இத்தனை ஆர்ப்பாட்டம்? எவ்வித அடிப்படை வசதியும் இல்லாத, நேற்று பெய்த மழையில் இன்று முளைத்த காளான் போல நாளொரு பல்கலைக்கழகம் வந்துகொண்டிருக்கும்போது ஐம்பது ஆண்டுகளை கடந்த, நல்ல சேவை செய்த கல்வி நிறுவனம் பல்கலை கழகமாக மாறுவதில் ஆசிரியர்களுக்கு என்ன பிரச்சினை ஏற்படும் என்று எனக்குப் புரியவில்லை. அவர்கள் நலன் காக்கப்படும் என்று அரசும் துணை முதல்வரும் உத்தரவாதம் அளித்த பிறகும் ஏன் இந்த போராட்டம்? உண்மையிலேயே வேறு பிரச்சினைகள் இருந்தால் அதை அரசிடம் எடுத்து சொல்லி தீர்வு காணலாமே? அதை விடுத்தது வீதிக்கு வந்து போராடுவது கல்வியாளர்களுக்கு அழகா?

நமது நாட்டின் கல்வி நிலை, படித்தோர் விகிதம், பட்ட மேற்படிப்புக்கு வருவோரின்  எண்ணிக்கை இதையெல்லாம் மேலை நாடுகளுடன் ஒப்பிடும்போது நாம் மிகவும் பின் தங்கியிருக்கிறோம் என்பதை புரிந்துகொள்ளதவர்கள் இல்லை இந்த போராட்டக்காரர்கள்.  நம்மை விட குறைந்த ஜனத்தொகை கொண்ட நாடுகளில், குறிப்பாக அமெரிக்காவில் 5000௦௦௦ க்கும் மேற்பட்ட பல்கலைக்கழகங்கள் உள்ளது. நமது நாட்டிலோ 500௦௦ க்கும் குறைவான பல்கலைக்கழகங்கள்தான் உள்ளது. உயர்நிலை பள்ளிப்படிப்பை முடித்தவர்களில் 25 சதவீதம்  பேர்தான் கல்லூரிக்கு வருகிறார்கள். பட்ட மேற்படிப்புக்கு பத்து சதவீதம்  பேர்தான் வருகிறார்கள். இதை எல்லாம் மாற்ற வேண்டும், கல்வி நிலை உயர வேண்டும்  என்று ஏன் இந்த ஆசிரியர்கள் விரும்பமாட்டேன் என்கிறார்கள்?

ஏதோ மேல்நாடுகளில் உள்ள பல்கலைகழகங்கள் எல்லாம் சத்தியவான்கள் போலவும் நம் ஊர் பல்கலைக்கழகங்கள் தான்  மட்டம் எனவும் இவர்களிடையே ஒரு கருத்து உள்ளது. மேல்நாட்டு பல்கலைகழகங்களின் லட்சணம் இங்கு உள்ளவர்களிடம் பணம் வாங்கிக்கொண்டு டாக்டர் பட்டம் கொடுப்பதிலிருந்து தெரியவில்லையா?

கல்வி என்பது தனியார் மயமாகக்கூடாது என்பதில் மாற்றுக்கருத்துக்கு இடமில்லை. ஆனால் அது முதலில் ஆரம்பக்கல்வியில் இருந்து தொடங்க வேண்டும். போராடும் இந்த வாத்தியார்களின் பிள்ளைகள்  தனியார் பள்ளியில் சேராமல்  அரசுப் பள்ளியிலும் கார்பொரேஷன் பள்ளியிலும் படிக்கிறார்களா? யார் யாரெல்லாம் அப்படி படிக்கவைத்திருகிறார்களோ அவர்கள் போராடட்டும். மற்றவர்கள் தயவு செய்து விலகி வழி கொடுங்கள். ஒரு நல்ல காரியம் நடப்பதற்கு முட்டுக்கட்டை போடாதீர்கள்.

வீதி தோறும் கலையின் விளக்கம் ஊர்கள் தோறும் கல்விச்சாலை கேட்ட பாரதியின் கனவை நனவாக்குவோம்! ஜெய் ஹிந்த்!

meenakshi maindhan: Endru theerum intha thalaimai panjam?

meenakshi maindhan: Endru theerum intha thalaimai panjam?: "என்று தீரும் இந்த தலைமை பஞ்சம்? ஒரு தலைவன் எப்படிப்பட்டவனாக இருக்க வேண்டும் என்பது பற்றி நிறையவே தகவல்கள், புத்தகங்கள் வந்துவிட்டது. இருந்தப..."